Rozdział 9

Courtney

Około dziesiątej wybraliśmy się na wycieczkę kajakową. Mój tata wybrał pojedynczy kajak, klasa dobrała się do dwuosobowych. Ostatnia 'dwójka' została dla mnie i Rossa. Spojrzałam na blondyna porozumiewawczo.

- Ty pierwsza. – podał mi rękę i pomógł wsiąść, a sam usiadł z tyłu.

Wypłynęliśmy na środek jeziora. Słońce świeciło i odbijało się w tafli wody. Uczniowie byli wyraźnie podekscytowani spływem.

- Świetnie się dogadują. – szepnęłam do Rossa, wskazując na płynącą tuż obok nas dwójkę.

- Nie tak dobrze jak my. – mruknął mi do ucha.

Chciałam coś powiedzieć, ale w tym momencie odwróciłam się zbyt gwałtownie i szurnęłam go wiosłem, aż wypadł z kajaka.

- Ratunku! - Lynch wrzeszczał i machał rękami, chociaż wody było nieco ponad jego pas.

- Spokojnie, złap to. – przysunęłam do niego koniec wiosła, ale on zamiast go chwycić, objął dłońmi rant kajaka i przechylił go tak, że ja również znalazłam się w wodzie.

- Ty debilu! – krzyknęłam i pacnęłam go mokrą ręką w głowę.

- Courtney! Wyrażaj się przy uczniach! – zestrofował mnie mój tata, który przypłynął na ratunek.

- Przepraszam. – wybąkałam i skłoniłam głowę jak wystraszona pięciolatka.

- Idźcie się wysuszyć, ja zajmę się grupą. – zarządził.

Choć widziałam jak klasa się ze mnie śmieje, musiałam podpłynąć do brzegu i wrócić do domku.

Ross

Ten numer z kajakiem był całkiem udany. W prawdzie pan Eaton się wściekł i teraz może uważać, że jestem nieodpowiedzialny, ale przecież wypadki się zdarzają.

Wbiegłem do swojego domku, wyjąłem suche rzeczy i przebrałem się w nie. Chciałem jak najszybciej wrócić do mojej grupy. Na placu spotkałem Courtney. Jej włosy od wilgoci były jeszcze bardziej skręcone, co dodawało jej uroku. Wyglądała jakby się na mnie gniewała o to co się stało.

- Cukiereczka? – spytałem, by poprawić jej humor.

- Owszem. – odpowiedziała.

Włożyłem ręce do kieszeni i w tym momencie zorientowałem się, że musiały zostać w tamtych przemoczonych spodniach.

- Ups. To nie te spodnie. – powiedziałem. – Ale mam dla Ciebie coś o wiele słodszego. – zbliżyłem się i chciałem ją pocałować, lecz wtedy zobaczyłem jednego z naszych uczniów. – A co Ty tu robisz? – zapytałem.

- To już koniec spływu. Teraz idziemy na obiad. – wyjaśnił.

- Widzisz Ross, te dzieci są lepiej zorganizowane od Ciebie. – brunetka mrugnęła do mnie okiem i poszła do stołówki, a ja poczułem się jak ostatni bałwan.

Ashton

Skończyłem właśnie zajęcia i chciałem iść sobie na jakieś piwko z Calem, ale wtedy w drzwiach pokoju nauczycielskiego pojawiła się Diane.

- Cześć, Ash. Słuchaj nie pomógłbyś mi w przygotowaniu dekoracji z okazji czterdziestolecia szkoły? – urocza koleżanka od języka angielskiego uśmiechała się do mnie szeroko.

- Właściwie to… Jestem zajęty. – wziąłem swoją torbę i skierowałem się do wyjścia.

- Szkoda. – odparła smutno, kręcąc zalotnie kosmyk rudawych włosów i wpatrując swoje wielkie zielone oczy we mnie, jakby nie zrozumiała, że nie mam ochoty zostawać w tej szkole ani pół godziny dłużej. – Razem poszło by nam szybciej… - tłumaczyła. – Spędzilibyśmy miło czas… - dotknęła mojej szyi. – A potem… Poszlibyśmy do mnie na kieliszek wina… - flirtowała. – Ale skoro jesteś taki zajęty…

- Ej no… Dobra. Okay. Godzinka mnie nie zbawi. –odwiesiłem torbę na wieszak.

- Ekstra! – rzuciła na stolik masę papierów. – Z tych trzeba wyciąć kwiatki, jakieś dwieście sztuk. Te zielone będą do liści, tego jakieś pięćset… Tu masz nożyczki, klej. Dzięki Ashton. Jesteś świetnym kumplem. To do jutra. Pa. – rzuciła i zanim się obejrzałem, zostałem sam z tymi wycinankami. Chyba zajmie mi to całą noc. Już nigdy więcej nie dam się tak wrobić.